Oyun terapisinde birçok farklı teknik uygulanır ve hangi yöntemin kullanılacağı, çocuğun bireysel ihtiyaçlarına ve hangi oyun ortamında en rahat hissettiğine bağlıdır. Oyun terapisinin genellikle 3-12 yaş arası çocuklar için uygun olduğu kabul edilir ve seanslar 30 ila 50 dakika arasında sürer. Seanslar haftada bir veya daha sık yapılabilir. Araştırmalara göre, terapiye yönlendirilen bir çocuğun yaşadığı sorunların üstesinden gelmesi için genellikle yaklaşık 20 oyun terapisi seansı gerekmektedir. Ancak, bazı çocuklar daha kısa sürede ilerleme kaydedebilirken, daha ciddi veya devam eden sorunların çözülmesi uzayabilmektedir.

Oyun terapisi, yönlendirici ve yönlendirici olmayan olmak üzere iki farklı yaklaşımla uygulanabilir. Yönlendirici yaklaşımda, terapist seans boyunca hangi oyuncakların kullanılacağını veya hangi oyunların oynanacağını belirler ve oyunu belirli bir amaca yönelik olarak yönlendirir. Yönlendirici olmayan yaklaşımda ise çocuk daha özgürdür; oyun ve oyuncak seçiminde serbest bırakılır ve çok az müdahaleyle kendi ritmiyle oynayabilir. Bu yaklaşımda terapist daha çok gözlem yapar ve gerektiğinde müdahalede bulunur. Her iki yaklaşımda da terapist, çocuk için rahat ve güvenli bir oyun ortamı sağlar.

Oyun terapisi, çocuğun bireysel ihtiyaçlarına göre farklılık gösterir. Terapist, sürecin başında çocukla oyun oynarken onu gözlemleyebilir ve bu gözlemler doğrultusunda ebeveynlerle veya öğretmenlerle görüşmeler yaparak kapsamlı bir değerlendirme yapabilir. Bu değerlendirme sonucunda terapötik hedefler belirlenir, sınırlamalar saptanır ve terapi sürecinin nasıl ilerleyeceğine dair bir plan oluşturulur. Terapistler, çocuğun oyun oynarken sergilediği davranışlara, ebeveyninden ayrı kaldığındaki tepkilere ve seanslar boyunca oyuncaklarla nasıl etkileşimde bulunduğuna dikkat ederler. Çocuğun oyun esnasındaki tutumları, kaygılarını veya korkularını açığa çıkarabilir ve terapist bu bilgileri çocuğun duygusal ve psikolojik iyileşmesi için kullanır.

Oyun terapisti, terapinin belirli aşamalarında ailenin bazı ya da tüm üyelerinin ne zaman ve nasıl sürece dahil edileceğine karar verir. Bu tür bir yaklaşım, aile dinamiklerini güçlendirmek ve çatışmaları çözmek amacıyla uygulanır. Sadece çocuğun değil, aile bireylerinin de terapi sürecine aktif katılımını sağlayarak, çocuğun duygusal iyileşmesini destekler ve aile içinde sağlıklı iletişim yolları geliştirir.

Çocuğunuzun oyun terapisi sürecinde, terapist belirli aralıklarla sizinle görüşmek ve ilerlemeyi tartışmak isteyecektir. Ayrıca bazı seanslara katılımınız da istenebilir. Bu tür durumlarda terapist size rehberlik edecek ve seanslar sırasında nasıl destek olabileceğiniz konusunda bilgi verecektir. Eğer seanslar arasında çocuğunuzla ilgili endişe verici bir gelişme olursa, terapistle özel bir görüşme ayarlamanız da mümkündür.

Seans öncesinde, çocuğunuzun kendini rahat hissetmesi için birkaç dakika erken gelmek önemlidir. Seans bittiğinde onu beklediğinizi bilmesi, güvenini artıracaktır. Terapide çocuğunuz ön planda olmalıdır, ancak ebeveyn veya bakıcı olarak siz de süreçte önemli bir rol oynarsınız. Terapi süreci boyunca, çocuğunuzun öğrendiklerini okul ve ev ortamına nasıl aktaracağını öğrenmek ve bunları desteklemek sizin görevinizdir. Bu süreç, sizin de aktif bir şekilde katkıda bulunmanızı ve çocuğunuzla olan ilişkinizi derinleştirmenizi sağlar.

Terapist, çocuğunuzun ilerlemesine yardımcı olacak materyaller veya kaynaklar önerdiğinde, bunları evde uygulamak büyük fayda sağlayacaktır. Bu önerilere uymanız, çocuğunuzun terapi sürecini destekler ve öğrenilen becerilerin günlük yaşama entegrasyonunu kolaylaştırır.

Oyun terapisi, çeşitli yaş gruplarındaki çocuklara farklı ruh sağlığı, gelişimsel ve davranışsal sorunlarla başa çıkmaları için yaygın olarak uygulanan bir tedavi yöntemidir. Bu terapi yaklaşımı, çocukların oyun yoluyla duygusal ve psikolojik sorunlarını ifade etmelerine ve çözüm geliştirmelerine olanak tanır. Oyun terapisi, anksiyete, depresyon, dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB), otizm spektrum bozuklukları, davranış sorunları, travma, yas, boşanma gibi geniş bir yelpazedeki sosyal, duygusal ve davranışsal problemler için kullanılmaktadır.

Araştırmalar, oyun terapisinin çocukların yaşamlarında karşılaştıkları stresli durumlar, kayıplar, aile içi şiddet, kronik hastalıklar ve doğal afetler gibi zorlu deneyimlerle başa çıkmalarına önemli ölçüde yardımcı olduğunu göstermektedir. Oyun terapisi sırasında çocuklar, duygularını ifade etme, başkalarının duygularını anlama ve empati geliştirme becerilerini kazanırlar. Aynı zamanda, aile içindeki sosyal ve ilişki becerilerini geliştirme ve sorunlarla daha yapıcı bir şekilde başa çıkma yollarını öğrenirler.

Oyun terapisi, çocukların sorunlarıyla başa çıkma yeteneklerini geliştirmenin yanı sıra, özgüven kazanmalarına, duygularını daha iyi anlamalarına ve bu duyguları sağlıklı bir şekilde ifade etmelerine yardımcı olur. Çocuklar, oyun sürecinde kendileri ve başkalarına karşı saygı geliştirmeyi, empati kurmayı ve daha sorumlu davranışlar sergilemeyi öğrenirler. Ayrıca, sorunlara yeni ve yaratıcı çözümler üretme konusunda teşvik edilirler.

Yapılan çalışmalara göre, oyun terapisi genel olarak orta ile yüksek düzeyde olumlu sonuçlar vermektedir ve çocukların yaşları, cinsiyetleri veya sorunlarının türüne bağlı olmaksızın etkili olduğu kanıtlanmıştır. Terapide ebeveynlerin aktif katılımı, tedavinin başarısını artıran önemli bir faktör olarak öne çıkmaktadır. Bu sayede çocuklar, hem terapötik süreci hem de günlük yaşamlarındaki deneyimleri daha etkili bir şekilde anlamlandırıp yönetebilirler.